Η ιστορία του Face Painting

Με το Τριώδιο να έχει ανοίξει, οι σπουδάστριες αισθητικής παρουσιάζουν εντυπωσιακές μεταμορφώσεις εμπνευσμένες από ταινίες τρόμου και φαντασίας.

Η μούμια, η κακιά μάγισσα από τη χώρα του Οζ, ο Mad Hatter και άλλα πλάσματα της φαντασίας έγιναν πραγματικότητα μέσα από τη δύναμη του face painting.

Face painting είναι η καλλιτεχνική εφαρμογή μη τοξικής μπογιάς στο πρόσωπο ενός ατόμου. Η πρακτική χρονολογείται από την παλαιολιθική εποχή και έχει χρησιμοποιηθεί για τελετουργικούς σκοπούς, όπως τελετές ενηλικίωσης και κηδείες, καθώς και για κυνήγι. Έχουν χρησιμοποιηθεί υλικά όπως ο πηλός, η κιμωλία ή η χέννα, συνήθως αναμεμειγμένα με χρωστικές ουσίες που εξάγονται από φύλλα, φρούτα ή μούρα και μερικές φορές με έλαια ή λίπη.

Πολλοί λαοί σε όλο τον κόσμο εξασκούν τη ζωγραφική προσώπου στη σύγχρονη εποχή. Αυτό περιλαμβάνει αυτόχθονες πληθυσμούς σε μέρη όπως η Αυστραλία, η Παπούα Νέα Γουινέα, η Πολυνησία και η Μελανησία. Ορισμένες φυλές στην Υποσαχάρια Αφρική χρησιμοποιούν την τεχνική κατά τη διάρκεια τελετουργιών και φεστιβάλ, και πολλοί από τους αυτόχθονες πληθυσμούς της βορειοδυτικής ακτής του Ειρηνικού της Βόρειας Αμερικής τη χρησιμοποιούν τώρα για τελετές, αφού προηγουμένως την χρησιμοποιούσαν επίσης για κυνήγι και πόλεμο. Στην Ινδία χρησιμοποιείται σε λαϊκούς χορούς και φεστιβάλ ναών, όπως σε παραστάσεις Kathakali, και τα σχέδια Mehndi χρησιμοποιούνται σε γάμους. Χρησιμοποιείται επίσης από Ιάπωνες Γκέισα και Κινέζους τραγουδιστές όπερας.

 

Face Painting στη Δύση

Σε ορισμένες μορφές δυτικού λαϊκού χορού, όπως το Border Morris, τα πρόσωπα των χορευτών είναι ζωγραφισμένα με μια μαύρη χρωστική ουσία σε μια παράδοση που χρονολογείται από τον Μεσαίωνα. Τον 18ο αιώνα η καλλυντική ζωγραφική προσώπου έγινε δημοφιλής στους άνδρες και τις γυναίκες της αριστοκρατίας και των νεόπλουτων, αλλά έσβησε στη δυτική κουλτούρα μετά την πτώση της γαλλικής αριστοκρατίας. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, το θεατρικό μακιγιάζ με μαύρο πρόσωπο κέρδισε δημοτικότητα όταν χρησιμοποιήθηκε από μη μαύρους ερμηνευτές για να αναπαραστήσει τους μαύρους, συνήθως σε μια παράσταση μινστρέλ. Η χρήση του τελείωσε στις Ηνωμένες Πολιτείες με το Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων της δεκαετίας του 1960 την ίδια περίπου εποχή που η ζωγραφική προσώπου επανήλθε στη λαϊκή κουλτούρα ως μέρος του κινήματος των χίπις στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν ήταν συνηθισμένο για τους νέους. να στολίζουν τα μάγουλά τους με λουλούδια ή σύμβολα ειρήνης σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις.

 

 

Το Σύγχρονο Face Painting

Στη σύγχρονη δυτική κουλτούρα η ζωγραφική προσώπου έχει γίνει μια μορφή τέχνης, με τους καλλιτέχνες να παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε φεστιβάλ και σε διαγωνισμούς και περιοδικά. Άλλες χρήσεις περιλαμβάνουν ηθοποιούς και κλόουν και συνεχίζει να χρησιμοποιείται ως μορφή καμουφλάζ μεταξύ των κυνηγών και του στρατού. Βρίσκεται επίσης σε παιδικές ψυχαγωγίες και αθλητικές εκδηλώσεις.

Για αρκετές δεκαετίες ήταν μια κοινή διασκέδαση σε εκθέσεις σε μεγάλες υπαίθριες αγορές (ειδικά στην Ευρώπη και την Αμερική) και σε άλλες τοποθεσίες που προσελκύουν παιδιά και εφήβους.

Η ζωγραφική προσώπου είναι πολύ δημοφιλής στα παιδιά σε θεματικά πάρκα, πάρτι και φεστιβάλ σε όλο τον δυτικό κόσμο. Αν και η πλειονότητα της ζωγραφικής προσώπου απευθύνεται σε παιδιά, πολλοί έφηβοι και ενήλικες απολαμβάνουν να ζωγραφίζονται για ειδικές εκδηλώσεις, όπως αθλητικές εκδηλώσεις (για να υποστηρίξουν την ομάδα ή τη χώρα τους) ή για φιλανθρωπικούς άντρες. Το Face painting είναι επίσης μέρος της πρακτικής cosplay όπως π.χ κάθε χρόνο άτομα που ντύνονται ζόμπι ή φανταστικά πλάσματα στο Halloween.